Ένα μπλόκ αφιερωμένο στόν μεγάλο Καραγκιοζοπαίκτη Κώστα Νταμαδάκη ή «Καρεκλάς»(1904-1984). Καί στό Ελληνικό Θέατρο Σκιών. Ο Κωνσταντίνος Νταμαδάκης ή Καρεκλάς δεν ήταν όποιος όποιος. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού θεάτρου Σκιών. Και μόνο το γεγονός ότι κατάφερνε να παίζει συνεχώς, για πενήντα και βάλε χρόνια, σε μια δύσκολη καραγκιοζομάνα πιάτσα σαν το Λουτράκι, έλεγε πολλά...(Κ.Τσίπηρας)
Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015
Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών, ο Καραγκιόζης
Ο
Καραγκιόζης είναι μορφή πανάρχαια που η σκούφια του κρατά από πολύ
μακριά, Ίσως από τα Ελευσίνια μυστήρια, τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, το
Βυζαντινό μιμικό θέατρο, είναι η ενσάρκωση της καταπιεσμένης μερίδας του
ελληνικού λαού. Δε φοβήθηκε ποτέ, δεν άλλαξε στρατόπεδο και δεν
υποτάχτηκε. Έμεινε πιστός στα ήθη και τα έθιμά του και πολέμησε κάθε
μορφή ξενόφερτης επίθεσης, κρατώντας ψηλά τη σημαία της παράδοσης. Αυτός
ίσως να είναι και ο λόγος που σήμερα αργοπεθαίνει. Γιατί δεν μπορεί ν’
αλλάξει στρατόπεδο και να προσαρμοστεί σε μια εποχή φθοράς. Προτίμησε ν’
αποτραβηχτεί στην καλύβα του, να ονειρεύεται το καρβέλι του, μακριά από
έναν κόσμο που έχει πάψει να ονειρεύεται.
Χρέος
μας, επομένως, είναι η μελέτη και διάδοση της γνώσης για την αξία του
«Καραγκιόζη», ώστε στις μέρες μας που κάθε πολιτιστική κληρονομιά είναι
σπάνιο είδος, να εξακολουθήσει να παίζει το σημαντικό ρόλο της. Γιατί οι
σκιές του «Καραγκιόζη» δεν είναι απλά κάποιες σκιές. Είναι οι σκιές
…της Ιστορίας μας.
Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015
"Ανακαλύπτοντας τον Αντώνη Μόλλα"
Το Θέατρο Σκιών του Αντώνη Μόλλα κοντά στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Διακρίνονται οι Στύλοι, το Παναθηναϊκό Στάδιο και ο Αρδηττός. |
Διαθέτει εικονογραφικό υλικό που ζωγράφισε η ίδια, από τη φιγούρα του Καραγκιόζη, το Βατραχονήσι, το πορτραίτο του Πατέρα της, όπως και το εξώφυλλο.
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε με σκοπό να
πραγματοποιήσει μια επιθυμία του Αντώνη Μόλλα, της οποίας δεν κατάφερε
ποτέ ο ίδιος να δώσει μορφή. Σε μεγάλη ηλικία ο Μόλλας ήθελε να γράψει
τα απομνημονεύματα του, τα λίγα του γράμμα τα όμως δεν τον άφησαν και η
κόρη του, η Αρετή, όταν ήταν πιο νέα δεν είχε όρεξη γι’ αυτά. 20 χρόνια
μετά το θάνατο του πατέρα της , αποφασίζει να μας μιλήσει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)